.
os deseños agatuñan pola parede do cuarto.
só a lámpada perdida na brancura do teito
cae.
ás veces axúntanseme na memória lugares coma Lalin e Paris.
pois hai un papel na parede
que se repite como as unllas negras cando viaxo.
ou un lavabo no cuarto que me leva a Lisboa.
o armário cheira a pensión húmida de Compostela.
os bruidos e muelles da cama e a almofada enorme e inútil
son universais e cosmopolitas.
.
Deixar un comentario