.
vou espindo as paredes
deshabito os espácios coa dor do tempo nas maus
as cousas desgarran a miña pel
fican as pegadas dos nosos bicos e das bágoas
do amor e das soedades
os teus pés no forno da cociña de ferro
o son do sacho na horta
as festas dos gatos coa lua chea no soto
as nosas tardes de auga na bañeira
as castañas asadas e o pan da casa
derradeiras semanas coa casa e a árbore
cómpre arrincar as raices sen esfolar a alma
.
.
hai un poema que fala de ti
é doado de atopar
o terceiro
á dereita nesa páxina
na que pousas a mau
e acarícias as letras
.
.
nas tardes violentas de pole e meliteas
nas que vivir non basta
iremos visitar as covas
onde a miña boca se enche co teu nome
gramíneas ao vento
nubes de insectos
danza de libeliñas transparentes
minutos cristaiños
rotos polo ruido das factorias
.
.
creo que soy porque te invento
(Julio Cortázar)
.
acarício o teu corpo
na tarde verde
zúgame a luz
nos teus ollos claros
.
hoxe quero escoitar
os grilos
na noite
.
.
hoxe cae
outra folla da cerdeira
coma nunca caira
nun espectáculo
único
.
sen a tua voz
.
zona de soñadores 